Trochę historii
„Squash” w szerokim znaczeniu oznacza wszystkie te warzywa (botanicznie są to owoce) z rodziny Cucurbitaceae, które są zbierane jesienią i których kora jest przeważnie żółta, pomarańczowa lub czerwona, ceglana lub rzadziej, szary lub zielony. Pochodzą z tropików Ameryki Południowej i zostały wprowadzone do Europy w XV wieku, gdzie szybko zostały przyjęte. Od dawna były ważnym źródłem pożywienia podczas długich zimowych miesięcy, zarówno dla ludzi, jak i dla zwierząt gospodarskich, a ich sztywna kora, niegdyś wydrążona, służyła jako pojemnik lub przybory kuchenne (tykwy, miski, chochle itp. miski…): dynia była zatem szeroko uprawiana w ogrodach rodzinnych. Do dziś uprawa dyni, dyni i dyni zajmuje znaczne obszary, zwłaszcza na południu Francji.
Wiele gatunków i odmian
Istnieje wiele roślin warzywnych zwanych „squash” w szerokim tego słowa znaczeniu. Oto niektóre z najbardziej znanych:
- dyniowate maksima : ten gatunek ma kilka odmian, w tym dyni, dyni i giraumon. Mniej lub bardziej spłaszczony kształt (lub turban w przypadku giraumona lub gruszka w przypadku dyni), ich kora jest żebrowana, koloru pomarańczowo-czerwonego do ciemnozielonego, a szypułka jest cylindryczna.
- Cucurbita pepo : ta botaniczna nazwa oznacza dynię, patisson, spaghetti squash, patidou squash (a także cukinię). Wspólna dla wszystkich tych odmian, ich kanciasta szypułka z 5 żebrami i nie szeroka u podstawy.
- Cucurbita moschata : to dynia piżmowa, ale także dynia piżmowa (lub masło). Od innych gatunków odróżnia je kanciasta szypułka z 5 żebrami i poszerzona w miejscu wstawienia.
Na talerzu
Odżywianie i zdrowie
Z żywieniowego punktu widzenia większość dyni ma bardzo interesujący poziom prowitaminy A (lub beta-karotenu, który występuje głównie w odmianach o pomarańczowym miąższu). Tak więc 200g porcja dyni wystarczy, aby pokryć RDI (Zalecane Dzienne Spożycie) tej witaminy o właściwościach antyoksydacyjnych. Ich spożycie kalorii różni się w zależności od zawartości wody; dynia, która ma 92% wody, dostarcza tylko 20kCal na 100g, dynia, której miąższ jest mniej obciążony wodą, dostarcza 31kCal na 100g. Poza tymi małymi odmianami, wszystkie „kabaczki” to warzywa niskoenergetyczne, bogate w potas i zawierające ciekawe ilości miękkich włókien, dobrze tolerowanych przez jelita wrażliwe.
Przygotowanie i degustacja
Całe dynie, nieotwarte, można przechowywać przez kilka miesięcy w chłodnym, suchym miejscu (to samo dla ich pobratymców). Z drugiej strony te pokrojone i sprzedawane w plastrach można przechowywać najwyżej kilka dni w lodówce, zawinięte w folię. Większość dyni musi być obrana (z wyjątkiem dyni, których skórka jest jadalna po ugotowaniu) oraz pozbawiona nasion i włókien centralnych. Następnie miąższ można pokroić w duże kostki i gotować na parze, w piekarniku lub duszone, a także podawać w postaci zupy, zacieru, zapiekanki… Można go również wykorzystać do przygotowania pikantnych placków, a nawet deserów.
Dobrze wiedzieć
Pestki dyni i dyni są jadalne: są pyszne grillowane i solone na aperitif.
- Kabaczek i kolocynty: sadzenie, uprawa i zbiór
- Uprawa squasha
- Dynia i cukinia: zapylanie ręczne
