Ogólny
Tereny położone na wysokości, gdzie zimy są chłodne i śnieżne, a lata łagodne, kwalifikowane są jako ogrody górskie. Jednak nic nie jest takie samo między ogrodem w Pirenejach, Masywem Centralnym czy Alpami. Strefy mrozoodporności nie są takie same. A także endemiczne i dzikie rośliny, które zawsze nadają każdemu ogrodowi jego przynależność do ziemi. Łatwo rozpoznawalne przez miejscowych szkółkarzy, szkoda byłoby nie uwzględnić kilku okazów.
Z drugiej strony, jeśli chodzi o wybór gatunków importowanych, refleksja jest zupełnie inna. I musimy na chwilę wrócić do źródła. Rośliny często niosą w sobie odpowiedź. Tak więc istnieje niewielkie ryzyko popełnienia błędu, wybierając rośliny, których nazwa zawiera słowo alpestris (góry), Alpinus (Alpy), żółć (skała) lub Petraeus (głaz). Szczególnie ważne jest, aby gatunek mógł wytrzymać śnieg i zimno bez rozmrażania. Co do reszty, każda roślina powie Ci, co robić, poświęcając czas na jej obserwację.
Góra w rozkwicie
Kiedy śnieg całkowicie zniknie, to wiosenne i letnie kwiaty ubierają górę. A jeśli wierzyć reputacji ich nektaru, którym jest górski miód, muszą być cholernie piękne! Wśród najbardziej niezwykłych znajdziemy oczywiście borówkę górską czy brzan górski (Centaurea montana). Jedna z gwiazd ogrodów wysokościowych. Jej kępki kwiatów, od niebieskich przez fioletowe po białe, odradzają się coraz bardziej każdej wiosny i sublimują wszystkie klomby.
Troll europejski (trollius europaeus) również nie uciekł z podium. Podobnie jak tulipan, ten złoty symbol skandynawskich gór oświetla żółtą kulą poszycie i wilgotne trawniki. Wreszcie wśród zbyt dobrze już znanych przebiśniegów, krokusów i Ctj, jest górska cebula pochodząca z Alp, która zawsze robi furorę w ogrodach dzięki eleganckiej łodygi kwiatowej zwieńczonej kwiatami w odcieniach różu i fioletu. Jest to lilia złotogłów (lilia złotogłów), rzadki gatunek, który jest w inny sposób chroniony i którego pozyskiwanie w naturze jest zabronione w niektórych parkach przyrody.
Rośliny lecznicze
Góra jest Ogrodem Edenu dla większości roślin leczniczych. Są tutaj jak w domu. Nawet najbardziej namiętni zwykli ogrodnicy nie byliby w stanie przywrócić im całej mocy, którą w naturalny sposób z niej czerpią. Podobnie jak esencjalna goryczka, a w szczególności jej niebieska kuzynka (gentiana aucalis L.), łatwiejsza w uprawie niż żółta. Następnie przychodzi czarny bez i absynt. Następnie romantyczny ogórecznik (borago officinalis), których krzewy gwiaździstych kwiatów przyciągają trzmiele i motyle. Zapachowa marzanka (asperula zapachowa) także, która rozwija się pod naszymi stopami dywany zieleni, gdzieniegdzie poplamione kilkoma rozrzuconymi białymi kwiatami. Albo ciekawy czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum), rozpoznawalny w runie po długich, owalnych liściach (nie mylić z konwalią) i białych baldachach kwiatowych. Uważa się, że jego właściwości, znane wśród Celtów, są wielorakie i do dziś są dokładnie badane w dziedzinie dietetyki.
Skalniak górski
Nawet rośliny z ogrodów skalnych znajdują tu swoje szczęście. Ponieważ podobnie jak śródziemnomorskie ogrody, góra ma również szczególnie interesujące motywy do przyozdobienia kawałka suchej i skalistej ziemi. Zaczynając od wytrzymałego rozchodnika, takiego jak rozchodnik w Croix lub Montereal. Gatunek pochodzący z Alpes de Haute Provence, którego ciemnozielone liście pokrywają się znakomicie dla skalniaków, podobnie jak rozchodnik rupestre angelina.
W tym samym duchu rój gór (sempervivum montanum) warto wspomnieć. Z rodziny sukulentów dość kolonizująca, ale przede wszystkim jej grube i puszyste liście odsłaniają latem kilka małych różowych kwiatów na końcu łodygi…
Wrzosy są wreszcie doskonałymi roślinami górskimi jak wrzos śnieżny czy Alpy (Erica Carnea), których małe różowe lub białe kwiaty, w zależności od odmiany, zawsze mają niewielki wpływ na zaśnieżony dywan.
