Prezentacja
Zielona fasola (Phaseolus vulgaris lub zwykła fasola, Phaseolus coccineus lub fasola hiszpańska) należy do rodziny Fabaceae. Jest to zatem roślina strączkowa, podobnie jak fasola, groch czy soja. Jest jednak spożywana jako warzywo, ponieważ zielona fasola jest zbierana przed osiągnięciem dojrzałości. Jego strąki stają się wtedy delikatne i można zapomnieć o młodych nasionach. Pozostawione do dojrzałości strąki stają się włókniste, a twarde, suche nasiona mogą być przechowywane przez bardzo długi czas (flageolets, fasola, biała fasola, wlewki są więc gatunkami podobnymi do zielonej fasoli).
Strąki mogą mieć długość od 8 do 20 cm, w zależności od odmiany i wieku fasoli. Ich kolor jest zwykle zielony, ale może być też żółty, nawet fioletowy lub z czerwonymi smugami. Rozróżniamy ziarna bardzo drobne, bardzo drobne i drobne, w zależności od stopnia dojrzałości, a tym samym szerokości strąka. Jest to jedno z ulubionych warzyw Francuzów, którzy spożywają średnio 4 kg rocznie na osobę (świeże, konserwowe lub mrożone). Jest również szeroko uprawiany w ogrodach warzywnych.
Odmiany
Odmiany fasoli są bardzo liczne, bo jest ich ponad 200. Klasyfikuje się je według dwóch kryteriów: obecności nitek oraz pnącego charakteru rośliny.
- Odmiany fasoli filetowej, bardzo długie i cienkie. Mają dzieci, jeśli są stare lub pod wpływem stresu wodnego;
- Odmiany fasoli szparagowej, większe i bardziej mięsiste, bez strąków lub twardej warstwy pokrywającej wewnętrzną powierzchnię strąka, zwane pergaminem: mogą być zatem spożywane na bardziej zaawansowanym etapie;
- Odmiany fasoli krzewiastej;
- Odmiany fasoli szparagowej lub fasoli pnącej.
Wśród fasoli szparagowej odmiana żółta nazywana jest fasolą maślaną. Istnieją również odmiany hybrydowe fasoli szparagowej i fasoli szparagowej.
Pochodzenie i historia
Fasola jest rośliną pochodzenia tropikalnego, pochodzącą z gorących obszarów Indii, Chin, Ameryki Środkowej i Ameryki Południowej. Fasolę uprawia się od prawie 8000 lat na suche nasiona. Został wprowadzony do Francji przez konkwistadorów pod koniec XVI wieku. Przez długi czas pozostawał rzadki, a więc drogi, i spożywaliśmy go na sucho aż do XVIII wieku, kiedy zaczęliśmy doceniać go zielony i świeży. W ten sposób sucha fasola stała się fasolką zieloną.
We Francji uprawiana jest głównie na północy, w Pikardii, Bretanii i centrum, w Dolinie Loary i Akwitanii. Zbierana jest od czerwca do października, ale w polu lub w ogródku warzywnym pełną dojrzałość osiąga dopiero w lipcu i sierpniu. W innych krajach Europy produkowany jest w Hiszpanii, Włoszech, Belgii i Holandii.
Korzyści odżywcze
Fasolka szparagowa jest raczej lekkim warzywem, ma tylko 30 kCal na 100 g. Bardzo lekkostrawny, może być spożywany przez każdego, także niemowlęta.
Dostarcza średnio 2,4 g białka na 100 g oraz 7 g węglowodanów (np. marchew). Jest dość dobrze zaopatrzony w witaminy C i pro-A (przeciwutleniacze), a także witaminę B9 (czyli kwas foliowy). Zawiera również niektóre sole mineralne i pierwiastki śladowe. Wreszcie, dzięki zawartości 3% błonnika, jest bardzo pomocny w przypadku leniwego pasażu jelitowego. Im jest drobniejszy, tym bardziej miękkie włókna. Zakup i konserwacja
Kupując na rynkach, wybieraj zieloną fasolę, która jest długa, cienka i jędrna. Ich świeżość można rozpoznać po zdolności strąka do ostrego trzaskania, z małym trzaskiem.
Przechowują się przez 2 do 3 dni w szufladzie na warzywa w lodówce. Możesz je bardzo łatwo zamrozić, po prostu je obierasz, myjesz i dokładnie osuszasz. Nie trzeba ich blanszować przed zamrożeniem.
W kuchni
Fasolę szparagową można jeść tylko po ugotowaniu, ponieważ zawiera skrobię, która na surowo jest niestrawna.
Aby skorzystać z jego witamin i minerałów, najlepiej jest krótko gotować na parze (4 do 5 minut w przypadku gotowania al dente) lub w niewielkiej ilości wody (gotowanie w wodzie). , powoduje utratę rozpuszczalnych składników odżywczych w wodzie do gotowania). Aby zachował swój ładny zielony kolor, ugotuj go bez przykrycia, a po ugotowaniu zanurz w zimnej wodzie, aby utrwalić chlorofil.
Można go podawać jako dodatek, ewentualnie doprawiony odrobiną czosnku lub pietruszki lub na zimno, jako sałatkę: sałatkę nicejską z anchois, oliwkami, pomidorami, papryką i jajkiem na twardo lub sałatkę południową. pierś z kaczki, żołądki lub wątróbki drobiowe.
Klementyna.
