Prehistoryczna roślina w ogrodzie
Paproć drzewiasta Dicksonia antartica uważana jest za roślinę „prehistoryczną”: gatunek niewiele ewoluował od okresu karbońskiego.
który wytrzymuje krótkie przymrozki do -8 °C, można go sadzić w ziemi w łagodnym klimacie lub w kadziach w innych regionach, aby zimą mógł być osłonięty przed zimnem. Może osiągnąć wysokość 15 metrów w swoim naturalnym środowisku, ale nie przekracza 3 do 6 metrów w naszych szerokościach geograficznych.
Każdego roku z wierzchołka pnia (trzonka) wyłania się nowa korona liści (liści), która rośnie bardzo wolno. Z drugiej strony liście szybko rosną i późnym latem osiągają 1,5-2 metry.
Sadzenie i rozmnażanie
Najlepszy czas na sadzenie lub przesadzanie tej paproci to wiosna lub jesień. Rozmnażanie można osiągnąć wysiewając zarodniki na wiosnę, ale wymaga to dużo cierpliwości. Możesz także spróbować wyciąć odcinek pręcika.
W praktyce
Grunt
Ponieważ system korzeniowy jest zasadniczo powietrzny (brązowe filcowanie wokół pseudołodygi), rodzaj gleby ma niewielkie znaczenie. Najbardziej odpowiednia jest jednak gleba próchnicza (a zatem zdolna do dobrego zatrzymywania wilgoci), osuszona i lekka.
Narażenie
Cień, półcień. Chroniony przed wiatrem.
Rozkwit
Bez kwitnienia.
Gotówka
Istnieje wiele gatunków paproci drzewiastych, głównie należących do rodzaju Dicksonia (który ma od 25 do 30 gatunków). Dicksonia antartica, pochodzący z Tasmanii, jest najbardziej odporny i najbardziej uprawiany w naszym klimacie. Przytoczmy też cytat D. włókniaki oraz D. squarrosa, mniej wysoki (1,50 do 2 metrów), który można łatwo uprawiać w doniczkach i w pomieszczeniach.
Utrzymanie
Dicksonia antartica jest rośliną mokradłową. Latem konieczne jest bardzo regularne nawilżanie serca liści i pnia. Zimą, jeśli paproć jest ustawiona na otwartym terenie, przyciąć liście i chronić pień przed mrozem.
- Utrzymuj paprocie
- Ochrona roślin przed zimnem
- Zobacz pokaz slajdów na temat paproci
