Fitosocjologia to nauka o populacjach roślin
Fitosocjologia to nauka, która pomimo nazwy, która może wydawać się nieco abstrakcyjna, bada coś bardzo konkretnego: jak rośliny łączą się w naturze. Fitosocjologia bada więc populacje roślin w danym środowisku: nie interesuje się rośliną jako jednostką (czyli dziełem botaniki), ale roślinnością jako całością, opisowy punkt widzenia (jak zdjęcie populacji obecnych w danym momencie), ale także dynamiczny punkt widzenia (ewolucja populacji w czasie).
Dla każdego typu siedliska jego zbiorowiska roślinne
Fitosocjologia jest nauką syntetyczną opartą na obserwacjach terenowych składających się z liczenie gatunków roślin (tzw. inwentaryzacja fitosocjologiczna) obecny w danym siedlisku (tzw. „stacja”) charakteryzuje się jego grunt, jego pogoda nawet jego mikroklimat (lokalne warunki temperatury, wilgotności, nasłonecznienia itp.), gatunki zwierząt którzy tam mieszkają,wpływ człowieka i jego przeszłość lub teraźniejszość …
Każde siedlisko i jego roślinność są w ten sposób scharakteryzowane według bardzo precyzyjnej „siatki”, analizy porównawcze są następnie przeprowadzane między populacjami różnych środowisk, w celu ustalenia korelacji i próby: zrozumieć, w jaki sposób łączą się gatunki roślin (mówimy o społeczności lub stowarzyszeniu). Schematycznie związek jest dla fitosocjologii tym, czym gatunek dla botaniki: jednostką badawczą.
Wykrywaj nieprawidłowe zmiany w populacjach roślin
Wychodząc z zasady, że powstanie tych społeczności niewątpliwie nie jest dziełem przypadku, fitosocjologia stara się wyjaśnić dlaczego i jak czynniki środowiskowe i ekologiczne warunkują skład flory?, i która interakcje między gatunkami roślin (lub nawet jakie formy komunikacji) w ramach stowarzyszenia.
Fitosocjologowie identyfikują „normalne” wahania wynikające z naturalnych cykli, i mogę odróżnić je od nieprawidłowych zmian, które świadczą o tym, że środowisko jest poddane szkodliwej presji (zanieczyszczenie, beton, introdukcja gatunków inwazyjnych, nadmierna eksploatacja, wysychanie itp.) lub przeciwnie, że korzysta ono z poprawy (np. zastosowanie środków ochronnych). Fitosocjologia jest zatem cenne narzędzie ochrony bioróżnorodności.
Nauka od dawna niekochana
Fitosocjologia pojawiła się w 1896 roku: zawdzięczamy ją polskiemu botanikowi Józefowi Paczoskiemu. Wypadło z użycia w drugiej połowie XX wieku, szczególnie we Francji, gdzie obecnie jest niewielu fitosocjologów. Jest rzeczywiście uważany za zbyt opisowy i zbyt długi, aby wygenerować wyniki: populacje ewoluują bardzo wolno, tempo fitosocjologii jest trudne do pogodzenia z ograniczeniami związanymi z finansowaniem badań naukowych i czasem trwania prac uniwersyteckich, takich jak praca dyplomowa. ograniczone w czasie.
Co więcej, nie ma dyplomu: fitosocjolog to wszechstronny naukowiec, gromadzący wiedzę z zakresu botaniki, ekologii, geografii, historii (zwłaszcza historii rolnictwa)… Podobnie jak inne części świata. rozwój nauki partycypacyjnej, która umożliwia wolontariuszom prowadzenie obserwacji w terenie oraz wzbogacanie naukowych baz danych, w szczególności poprzez Internet i zbieranie danych on-line.
Nowe wyzwania fitosocjologii
Z odnowione zainteresowanie ochroną przyrody, lepsze zrozumienie środowiska naturalnego, gatunki, które żywią i dynamika ewolucji populacji ma dziś coraz większe znaczenie. Od czasu utworzenia w 1992 r. europejskiej sieci obszarów chronionych Natura 2000 i ratyfikacji przez Francję dyrektywy siedliskowej (która promuje ochronę i zarządzanie obszarami przyrodniczymi o wartości dziedzictwa w krajach UE), fitosocjologia odzyskała szlachectwo i dziś wyraźniej widzimy zalety:
- Ekologia: zarządcy obszarów przyrodniczych i politycy muszą wiedzieć, jak wykrywać obszary podlegające anormalnym zmianom, aby zaradzić im za pomocą środków korygujących lub zapobiegawczych;
- Gospodarka : flora stacji będąca odzwierciedleniem jakość i żyzność gleby, fitosocjologia jest również przydatna w kontekście leśnictwo orazagronomia.
