Przyprawa charakteru
TEN'szalotka należy, podobnie jak czosnek i cebula, do rodziny Alliaceae: tak jak one, potrafi rozkoszować kubki smakowe i ma smykałkę do doprawiania najprostszych potraw. Nie jesteśmy pewni jego pochodzenia: niektórzy uważają go za podgatunek cebuli (Alium cepa var. agregat) uzyskane w wyniku selekcji dokonanej przez człowieka; inni postrzegają to jako odrębny gatunek (Alium ascalonicum Gdzie Alium oschaninii według klasyfikacji). Niski. Jesteśmy pewni, że ta mała cebulka o mniej lub bardziej wydłużonym kształcie, w zależności od odmiany szara lub różowa, ma charakter, ale też potrafi być delikatna i miękka w kandyzowaniu. Szalotka jest dostępna przez cały rok na straganach, dzięki rozłożeniu zbiorów i trwałości, która może sięgać kilku miesięcy. Zbierana jest latem i wczesną jesienią.
Pochodzenie i historia
Szalotka bez wątpienia pochodzi z Azji Zachodniej i Bliskiego Wschodu. Jej uprawa i konsumpcja zaczęła się demokratyzować we Francji w średniowieczu, gdzie rozprzestrzeniła się w rodzinnych ogrodach. Dopiero w XVII wieku jego kultura zakorzeniła się definitywnie w Bretanii i Pays de Loire. Szalotka jest ściśle związana z francuskim terroir; a Francja jest obecnie wiodącym światowym eksporterem.
Wartości odżywcze szalotki
Główną zaletą odżywczą szalotki jest bogactwo substancji przeciwutleniających (w szczególności flawonoidów), co sprawia, że podobnie jak czosnek i kapusta, stanowią pokarm ochronny przed nowotworami. Zawiera również związki siarki, które zapobiegałyby powstawaniu nowotworów przewodu pokarmowego i chorób układu krążenia (te substancje są również przyczyną łez wywołanych obieraniem szalotki i cebuli). Szalotka jest stosunkowo bogata w węglowodany, a przez to raczej energetyczna (12g węglowodanów na 100g, 60kCal), ale jako przyprawa spożywane ilości pozostają niskie: nie ma powodu się pozbawiać, także dla tych, którzy pilnują wagi ! Wreszcie zawiera znaczne ilości minerałów i pierwiastków śladowych, a także niektórych witamin (B6, C, pro-A, B9).
Wybierz i przechowuj szalotkę
W momencie zakupu wybierz bardzo jędrne, nie kiełkujące szalotki o suchej, lśniącej sierści. Będziesz je przechowywać przez kilka tygodni w suchym miejscu w temperaturze pokojowej, uważając, aby trzymać je z dala od źródeł ciepła.
Strona kuchenna
Surowe lub gotowane szalotki urozmaicają wiele potraw: są niezbędne w wielu sosach (białe masło, béarnaise itp.), doprawiają octem i winegretem, a także towarzyszą potrawom mięsnym (stek, patka, pieczenie itp.) , małże (w wersji marynowanej), ostrygi (w towarzystwie octu winnego i posiekanej szalotki)… Wiele regionalnych przepisów, takich jak móżdżek z kanuta czy tourin z Girondin, nie wyobraża sobie bez niego. Jej słodki smak ujawnia się po ugotowaniu: cała, w folii lub confit, szalotka wie, jak zrobić się miękka i delikatna.
Odmiany szalotki
Wyróżniamy :
- Szalotka, o miąższu od różowego do fioletowego; delikatny smak, ale okres przydatności do spożycia ograniczony do kilku tygodni po zbiorze;
- Szalotka Jersey lub różowe szalotki, o miedzianoczerwonej tunice, białym miąższu z różowym, okrągłym lub wydłużonym, dostępna przez cały rok;
- Echalionylub „udka kurczaka”, które nie są szalotkami, ale odmianą cebuli rozmnażaną przez nasiona.
