Mszyce żywią się sokiem bogatym w cukier. Ich odchody są więc płynne, półprzezroczyste i słodkie : to spadzi. ten mrówki bardzo lubią tę spadzi, który może być dla nich ważnym źródłem pożywienia.
Dlatego mrówki mają interes w ochronie mszyc, a nawet w leczeniu ich, aby czerpać korzyści z tej spadzi. Można nawet powiedzieć, że hodują je, by je doić, tak jak robi to człowiek z bydłem. Oni odstraszyć drapieżniki mszyc, w szczególności larwy bzygowate i biedronki (są jednak nieskuteczne wobec owadów parazytoidowych), oraz oczyść kolonię mszyc poprzez eliminację osadów spadzi na liściach oraz wylinek (ta „toaleta” spowalnia rozwój szkodliwych dla mszyc grzybów). Mogą nawet przenieść mszyce z jednej łodygi na drugą, nawet z jednej rośliny na drugą, gdy soki zaczynają się wyczerpywać.
Ze swojej strony mszyce, aby skorzystać z ochrony mrówek, dostarczają im spadzi w postaci kropli który spływa na czubek brzucha, zamiast odrzucać go z powrotem na liście. Mrówki podnoszą tę kroplę i połykają ją.
Z tej współpracy korzystają zarówno mszyce, jak i mrówki: mówimy o symbiozie lub mutualizm.
Należy jednak zauważyć, że niektóre gatunki mrówek nie rozmnażają mszyc, a niektóre gatunki mszyc nie dają mrówkom spadzi. Są więc bezużyteczne dla mrówek, które je zjadają ! Co więcej, gdy na roślinie występuje kilka gatunków mszyc, mrówki zjadają te, które są dla nich bezużyteczne, a chronią tylko te, które oferują im spadzi: kolejna zaleta tych współpracujących mszyc, które nie muszą wtedy stawiać czoła konkurencji ze strony swoich rówieśników .
